نگاهی اجمالی به
وضعیت طب سنتی تبتی
طب سنتی ملیت تبت
بحش مهمی از تشکیلات طب و داروی
سنتی چین و طب سنتی اقلیت های ملی
است که ملیت تبت قسمت عمده آن
محسوب می شود و در روند درمانی
درازمدت خلق شده و توسعه یافته
است و بطورعمده در مناطق تبتی
نشین رواج دارد. این مناطق عبارت
است از: ناحیه خودمختار تبت ،
استان های چینگ های ، سی چوان و
گان سو؛ در کشورهای هند ، نپال و
مناطق دیگر آسیای جنوبی نیز طب
سنتی ملت تبت رایج است.
طب ملیت تبت در فلات
چینگ های و تبت شکل گرفته است و
دارای ویژگی های چشمگیر ملیتی ،
اجتماعی و طبیعی می باشد. فلات
چینگ های -- تبت از مناطق سرد سیر
می باشد و ارتباط آن با خارج
بسیار کم است. از اینرو، طب سنتی
تبتی در درازمدت خصوصیات ذاتی خود
را حفظ کرده است. برای نمونه
انواع حیوانات و نباتات در فلات
چینگ های -- تبت نسبتا کم است و
به این سبب داروهای سنتی ملیت تبت
اکثرا از حیوانات و نباتات ضد
سرما که در محیط کوهستانی با
اکسیژن کم می روید ، تهیه می شود.
در تبت ، بدلیل آنکه
اندیشه مذهبی بودا در زمینه های
مختلف اجتماعی نفوذ کرده و به
نیروی قدرتمند روحی تبدیل شده است
، طب سنتی تبتی نیز از زمان
بنیادگذاری دارای رنگ مذهبی بودای
تبتی بوده است.
تئوری اساسی طب سنتی
ملیت تبت طب سنتی تبتی در جریان
تولید و یک فرایند درازمدت ، به
یک سیستم نظری خاص تبدیل شده است.