آب بطور ذاتی قابلیت غذائیت برای بدن ندارد؛ ولی برای هضم و جذب غذا و رساندن مواد غذایی به اقصی نقاط بدن نیاز است. اگر آب به اندازه کافی مصرف نشود، مواد غذایی خشک نمیتوانند به اندامهای انتهایی بدن برسند و نشاط و شادابی و طراوت پوست بدن از بین خواهد رفت. ضرورت آب برای بدن بعد از هواست و انسان بدون آب چند روز بیشتر زنده نمیماند.
منافع و مضرات مصرف آب:
اگر آب به اندازه کافی مورد نیاز بدن نوشیده نشود، بیاشتهایی، ضعف قلب، افزایش حرارت کبد، سوختن اخلاط و لاغری رخ میدهد. اگر هم آب بیش از حد مصرف شود و بدون توجه به نیاز بدن (حس تشنگی) دریافت شود (چیزی که امروزه تبلیغ فراوان میشود و در خیابان و اتوبوس و مترو و .... افراد زیادی را میبینید که یک بطری آب معدنی در دست داشته و مدام آب مینوشند)؛ سستی معده و کبد و اعصاب، فراموشی و کند ذهنی، نزله (خلط پشت حلق که از دیدگاه طب سنتی ایرانی، عامل ایجاد کننده بسیاری از بیماریهای مفصلی و گوارشی است)، پف کردن زیر چشم و کبد چرب عارض میشود.
زمان مصرف آب:
بهترین وقت نوشیدن آب زمانی است که عطش صادق وجود دارد؛ یعنی غذا هضم اولیه خود را در معده گذرانده و برای عبور از معده و داخل شدن در عروق برای جذب به سمت کبد نیاز به رقیق شدن دارد. بنابراین بسته به نوع غذا، حدود یک و نیم الی دو ساعت بعد از غذا، بهترین زمان برای دریافت آب است. در این زمان هم باید آب به اعتدال خورده شود و از مصرف یکباره حجم زیادی آب و مایعات دیگر پرهیز کرد.